Over liefde , compassie & vertrouwen.
Het was winter 2014. Als schichtig, klein katje sloop je iedere dag achter door onze tuin. Onder de teken, vlooien en in een hele slechte conditie. Geen enkel vertrouwen in het wezen mens. Met iedere beweging die wij maakten op meters afstand schoot je weg. Ver weg de struiken in. Maar toch liet je je iedere dag weer even zien. Ik wist niet hoe oud je was of hoe lang je daar gezworven had. Ik weet wel dat we met ons gezin je twee jaar lang iedere dag hebben gevoerd. En iedere dag kwam je iets langer eten. Eerst schoot je bij iedere hap nog weg maar na een jaar bleef je voorzichtig zitten als we je eten kwamen brengen. Voor de rest van de buurt was je een zwerfkat, voor ons werd je Minoes.
In het voorjaar van 2016 kochten we een ander huis. Ons hele gezin was ermee bezig hoe jij met ons mee zou kunnen onze nieuwe plek. Maar we hadden geen idee hoe. Ik weet niet hoe het kan, maar in de weken voor de verhuizing kwam je stiekem via de achterdeur naar binnen een kijkje nemen. Telkens een stukje verder. Als we te dichtbij kwamen schoot je weer naar buiten. Tot je voelde dat je binnen ook veilig kon zijn.
Op de dag van onze verhuizing liep je vanzelf het reismandje in. We konden het niet geloven. Alsof je het wist…
Inmiddels 4 jaar verder kunnen we je echt aaien en kom je bij ons liggen. Wel als een echte kat natuurlijk, alleen als jij er zin in hebt…
Vandaag werd ik ineens geraakt door de dankbaarheid die afstraalde van je relaxte houding in de bank buiten. Vol vertrouwen naar de mens. Nog steeds voorzichtig aftastend, maar echt gelukkig. En daar werd ik intens gelukkig van.
Je bent voor mij het levende bewijs dat vertrouwen te herstellen is. Tussen dier en mens, maar ook van mens tot mens. Dat het soms van heel ver moet komen, maar dat het kan. Dat tijd wonden kan helen. Maar dat dat alleen kan als we liefde, veiligheid en vertrouwen bieden aan diegene die het zo hard nodig heeft. Want ook lijkt het soms niet zo, die ander wil niets liever.
Wat ik het allermooist van dieren vind, is dat ze ons mens altijd een tweede kans geven. ondanks alles wat ze hebben meegemaakt en hen aangedaan is, is er altijd weer die opening naar liefde en vriendschap. Daarin zit voor mij een unieke boodschap.
Vanuit liefde, compassie en vertrouwen kan alles helen. Als we maar volharden in de weg die we te gaan hebben. Of je nu een ander helpt of degene bent die die hulp zo hard nodig heeft. Dat maakt niet uit. Iedereen wil een verbonden en liefdevol leven leiden. In liefde en verbinding met zichzelf en de ander. Daar wordt de wereld mooier van!
Als je ook gelooft dat we vanuit liefde, compassie en vertrouwen elkaar kunnen helen, wil je dan misschien dit bericht delen?